Moderne tuin: drie gevels, drie gezichten

Hoewel het moeilijk tuinieren is in vochtige poldergrond, konden tuinaannemers Stephen en Bert Provoost toch hun opdrachtgevers tegemoetkomen in al hun wensen. Bovenaan hun verlanglijstje prijkte een onderhoudsvriendelijke, bloemrijke tuin, daaronder een kleine moestuin en ruimte voor pluimvee. Ook het zicht op de omliggende polders wilden ze te allen tijde vrijwaren.

Bij het plaatsen van de betonnen keermuren langs de tuingrens merkten Stephen en Bert al op dat zich overal waterplassen vormden. Met meer dan zestig grondboringen van maar liefst 2,5 meter diep ruimden de broers dit euvel van de baan. De moderne driehoekige woning vroeg om een aangepaste verharding. Stephen en Bert voerden zowel de ruime oprit als het wandelpad rond de woning uit met ingebedde lavasteentjes. Deze laten het regenwater goed doorsijpelen naar de ondergrond en passen met hun roestbruine kleur perfect bij de gevelsteen van de woning.

Tegen het zuiden, met open zicht op het polderlandschap, kregen de bewoners een ruim hardstenen zonneterras en een breed opgehoogd grasperk. Ook langszij creëerden Stephen en Bert een overdekt ontbijtterras dat uitkijkt op een bloemenborder, afgewisseld met siergrassen. Tegen de tuingrens biedt een hoge haag uit haagbeuk de bewoners beschutting en privacy.

Hun eitjes rapen en groenten kweken kunnen de eigenaars in een zonnige uithoek van de tuin. Ook hier kwamen Stephen en Bert met enkele creatieve oplossingen voor de dag. Onder de grond verborgen ze een kippengaas zodat alle ontsnappingsplannen van een woelend konijn gedoemd zijn te mislukken en het pluimvee gerust op beide oren mag slapen. Het biotuintje werd op werkvriendelijke hoogte geplaatst in metalen, bodemloze bakken. Aangevuld met enkele fruitbomen in het kippenhok en een ingenieus geleide druif tegen de achtergevel hebben de eigenaars steeds eigen groenten en fruit in de aanbieding.

HIGHLIGHT:
‘Elke dag kijken wij vanuit onze tuin uit op de wijdse polders. Dat gevoel van wijdsheid en vrijheid is voor ons onbetaalbaar.’