Ommuurde achtertuin in een historich kader

Na aankoop van een woning in de binnenstad van Maastricht wensten de eigenaars hun ommuurde achtertuin een ander elan te geven. Bij aankomst trof tuinaannemer Ruben Hendrix een klassieke buxusparterre in een klassieke setting aan. Met veel zorg, kunde en respect voor de geschiedenis loodste hij de tuin binnen in de 21ste eeuw.

Al vanaf het begin stelde Ruben vast dat hij heel voorzichtig te werk zou moeten gaan. Van de buren, de universiteit van Maastricht, mocht hij niet te veel lawaai maken en van de stad zelf mocht hij niet te diep in de ondergrond duiken om het eventuele erfgoed intact te laten. Ook de tien meter hoge achtermuur, deel van de stadsomwalling van Maastricht, maakte de klus niet gemakkelijker.

De geluidsoverlast kon Ruben beperken door enkel met elektrisch materieel te werken. Dat werd buiten de kantooruren uiterst voorzichtig met een hoge telescoopkraan over de stadswal geloodst.

Niet alle bestaande beplanting ging op de schop. Massieve beukenhagen, enkele grote solitairen en een indrukwekkende hulst vonden een plekje in het nieuwe tuinplan. Ruben werkte met verschillende materialen om de tuinzones een eigen omkadering te geven. Tegen de woning en op gelijke hoogte ermee plaatste hij een breed terras in kleiklinkers. Arduinen traptreden leiden naar een tweede niveau waar grind en kleiklinkers je rond de lage beplanting loodsen.

Ruben koos ook bewust voor kunstgras om het onderhoud en de afvalberg in de tuin tot een minimum te beperken. Rechts vond een opstaande zwemvijver in natuursteen een plekje. Ruben verzorgde de afboording met kunstig verlijmde keramiektegels. Vooraan kabbelt het water gemoedelijk over de rand naar een dieper gelegen natuurlijk filtergedeelte dat het zwemgedeelte half omkadert.

Aan het hoofd van het water installeerde Ruben een ruim zonneterras in natuursteen. Op gelijk niveau vinden we eveneens een breed kunstgrasperk waar de kinderen op de trampoline kunnen springen. Antieke muren in combinatie met groenblijvende hagen en snoeivormen zijn de ruggengraat van deze tuin. Bloeiende heesters en klimplanten verzachten de omwalling en temperen de omgevingsgeluiden.

Via een eeuwenoude trap komen de bewoners op de stadsomwalling terecht, waar een rozenboog hen begeleidt naar een intiem kamertje in een hoek van de tuin. Nog zo’n verborgen historisch plekje vinden we ondergronds, want enkele treden leiden naar een klassieke wijnkelder. Ruben maakte hier volledig komaf met de traditionele buxusparterre en gaf de bewoners veel meer tuin om te beleven.